2017 – Heden

In oktober 2016 zetten Anne-Karin en haar dochters ’t Sluisje te koop, voor velen tamelijk onverwacht. Ze vinden alle drie dat het tijd is om de komende jaren iets anders te doen dan het runnen van een kroeg. Op ilovenoord.nl – een op dat moment zeer populair blog over Amsterdam-Noord – verschijnt op 8 november een alarmerend bericht:

Onze grootste angst is dat het café gekocht wordt door een projectontwikkelaar die het zeventiende-eeuwse pand wel een geschikte locatie vindt voor een paar luxeappartementen. Dat zou kunnen betekenen dat de kroeg na meer dan honderd jaar zijn deuren moet sluiten. We hopen van harte dat zich snel een koper meldt die de rijke geschiedenis van het café respecteert en vol goede moed begint aan een nieuw horeca-avontuur op deze bijzondere plek.

Meteen wordt duidelijk dat veel mensen ’t Sluisje een warm hart toedragen, zowel binnen als buiten Noord. Het bericht ‘Sluisje te koop’ wordt zoveel gelezen én gedeeld dat de webmaster van ilovenoord voor het eerst bij moet betalen voor de drukte op de website. Een paar dagen later besluit een groep buurtbewoners – uiteraard ín het café – om de koppen bij elkaar te steken en een crowdfundingsactie op te zetten. Hun idee is om met de buurt een coöperatie op te richten en daarmee het pand én het café aan te kopen.

Met een simpele flyer doen ze een beroep op de vrijgevigheid van iedereen die ’t Sluisje een warm hart toedraagt: “Het hart van de Nieuwendammerdijk moet blijven kloppen!” Binnen enkele dagen lukt het om maar liefst 700.000 euro bijeen te brengen – verdeeld over 70 aandelen van 10.000 euro. Na een tweede oproep melden zich nog eens 20 participanten uit de buurt. Het benodigde startkapitaal van 900.000 euro is bij elkaar gebracht, de rest van het benodigde bedrag komt van een hypotheek bij de Rabobank. Op 23 november is Coöperatie Café ’t Sluisje U.A. een feit; op 1 december doen de bewoners een bod van 2 miljoen euro – iets onder de vraagprijs van 2,18 miljoen. Gelukkig zijn de verkopers blij met het buurtinitiatief en accepteren ze het bod. Sterker nog: ze worden zelf ook lid van de coöperatie. Vlak voor de kerst komen alle deelnemers voor het eerst bij elkaar om de verdere stappen te bespreken.

Na enig zoeken vindt de coöperatie een pachter die op goedkeuring kan rekenen van een ruime meerderheid van de leden. Met ingang van april 2017 zwaait Maaike van Zomeren de scepter over café ’t Sluisje. Zij heeft haar sporen in de horeca ruim verdiend en kent de kroeg als buurtbewoner én oud- medewerker door en door. Een maand voordat Maaike aan de slag gaat, nemen Anne-Karin, Lisa en Eva met een spetterend feest afscheid van het café en het bijbehorende pand, dat 113 jaar lang in handen is geweest van de familie.

Met de overname van het pand en het vinden van een pachter voor de kroeg is het belangrijkste doel van de coöperatie behaald: behoud van het café voor de buurt. Het verzoek aan Maaike is om van ’t Sluisje iets meer een eetcafé te maken en dat gebeurt ook. Meer dan voorheen genieten bezoekers in de kroeg en op het terras niet alleen van verfrissende drankjes maar ook van heerlijke maaltijden. De grote publiciteit rond de overname door de coöperatie heeft zeker geholpen om ‘t Sluisje nog meer op de kaart te zetten.

Net als haar voorgangers organiseert Maaike de eerste jaren regelmatig activiteiten in het café, zoals zij het zelf zegt in een interview: “Je moet toch wat moeite doen om er iets van te maken. Die activiteiten heb je nodig om de boel levendig te houden.” Voor het oudejaarsfeest is bij jong en oud veel animo, ook de pubquizzen trekken veel bezoekers. En natuurlijk is Koningsdag het jaarlijkse hoogtepunt, met de hele dijk vol buurtbewoners.

Voor het café lijkt er dus geen vuiltje aan de lucht, maar wat niemand had kunnen vermoeden gebeurt begin 2020: ‘t Sluisje moet een aantal maanden dicht vanwege de coronapandemie die de wereld en ook Nederland in zijn greep houdt. Later dat jaar en eind 2021 volgen nog twee periodes van verplichte sluiting. Net als veel horecaondernemers moet Maaike alle zeilen bijzetten om het hoofd boven water te houden. Om de uitbater te ondersteunen, biedt het coöperatiebestuur aan om de pachtbetalingen op te schorten en het pachtminimum los te laten. Uiteindelijk blijkt dat laatste gelukkig niet nodig te zijn. Mede dankzij twee goede terraszomers lukt het Maaike om deze moeilijke periode door te komen.